Droga Szamana. Etap 2: Gambit Kartosa to kolejna część przygód zdolnego informatyka, który za nieumyślnie popełnione cyberprzestępstwo trafia do wirtualnego świata, Barliony, aby tam odbyć zasądzoną mu karę. W pierwszej części poznaliśmy zasady rządzące tym specyficznym uniwersum, a także śledziliśmy poczynania głównego bohatera, który wykorzystując swoje zdolności, zdołał na tyle rozwinąć prowadzoną przez siebie postać, aby móc wyrwać się z cyfrowego więzienia. Bynajmniej jednak nie do realnego świata…
Wasilij Machanienko, autor tej bardzo wciągającej fabuły, wykreował niezwykle rozbudowany świat, kapitalnie odwzorowujący warunki panujące w popularnych grach RPG. Pierwsza część rozbudziła mój apetyt na poznanie dalszych losów Szamana Machana. Z wielką więc ciekawością sięgnąłem po Etap 2.
Chcesz osiągnąć sukces, musisz działać
Drugi tom rozpoczyna się od momentu, w którym Machan, w rezultacie osiągniecia bardzo wysokiego poziomu zaufania w Barlionie, zostaje przeniesiony z klaustrofobicznej kopalni do ogólnego uniwersum. Jego kłopoty jednak się nie kończą, a specyficzna umiejętność przyciągania najbardziej niespotykanych wydarzeń oraz osobistości powoduje, że ponownie musi walczyć o przetrwanie.
W odróżnieniu od raczej ograniczonych możliwości oferowanych przez kopalnię w której spędził część swojego wyroku, tym razem trafia do małej wioski, mogącej być przysłowiowym oknem na niezbadane przestrzenie Barliony. I nie zwlekając zbyt długo bierze się do roboty.
O ile więc w „Etpie 1” mieliśmy do czynienia głównie z sytuacjami, w których Machan starał się za wszelką cenę podnosić swoje statystyki, to w „Etapie 2” wypływamy z tym aspektem na zdecydowanie szersze wody. Główny bohater musi tym razem umiejętnie podejmować decyzje dotyczące akceptowanych przez niego zadań, których jak na dobry świat RPG przystało, jest bardzo słuszna ilość. Machan przyjmuje zlecenia praktycznie od wszystkich, wiedząc, że to bardzo skuteczna droga do zwiększania swojej reputacji w wirtualnym świecie.
Powoli, krok po kroku, tytułowy Szaman nie tylko zyskuje zaufanie lokalnych NPC’ów, ale wzbudza coraz większe zainteresowanie realnych graczy odwiedzających Barlionę. Co z tego wyniknie? Warto sprawdzić samemu!
Tak prężne i zaskakująco szybkie zyskanie sławy wiąże się niestety nie tylko z pozytywami. W pewnym momencie Machan przykuwa też uwagę tajemniczego imperium noszącego nazwę Kartos. Kierującym nim Symulatorom nie szczególnie jest po drodze z rosnącym w siłę Szamanem i dokładają wszelkich starań, aby niewygodnego gracza usunąć ze swojej drogi. Nie chcąc za bardzo spoilerować dodam tylko, że finalnie dochodzi do iście epickiego starcia, którego nie powstydziła by się najlepsza gra MMORPG.
Jeszcze więcej, jeszcze mocniej, jeszcze ciekawiej!
Muszę przyznać, że czytając Gambit Kartosa bawiłem się chyba jeszcze lepiej niż przy pierwszej części. W szczególności przypadł mi do gustu sposób prowadzenia całej historii. Wasilij Machanienko ewidentnie nastawił się na wartką akcję, wprowadzenie kolejnych, barwnych i charakterystycznych postaci, do minimum ograniczając dłuższe opisy otaczającej rzeczywistości. Nie oznacza to jednak braku możliwości dalszego poznawania Braliony i jej nie rzadko zdradliwych i zabójczych zakamarków (o czym ginąc wielokrotnie, dosyć dotkliwie przekonuje się główny bohater).
Powieść Machanienki może momentami przytłaczać ilością i złożonością informacji, wielowątkowością oraz natłokiem wydarzeń, jednak zdecydowanie wynagradza zakresem oferowanych wrażeń. Gambit Kartosa jest pod tym względem niezwykle solidną pozycją, która z pewnością trafi w gusta fanów dobrej, wartkiej fantastyki. Nie wspominając już o fanach gier spod znaku RPG.
Cały cykl Drogi Szamana liczy już 7 tomów, a ja zabieram się właśnie za trzecią część. Kilka słów o niej już niedługo na naszym blogu. Dotychczasowe pozycje bez dwóch zdań polecam!
