Muduko jest wydawnictwem, które lubuje się w dostarczaniu tytułów raczej mało skomplikowanych, a jednocześnie oferujących całkiem sporą dawkę dobrej zabawy. Na mojej półce dumnie stoją np. Sąsiedzi, kapitalny mały-wielki tytuł dla dwóch osób czy Cartanevtura Winlandia, oryginalna gra karciana czerpiąca garściami z paragrafówek. Obie świetnie sprawdzają się jako rozgrzewka przed głównym planszówkowym daniem i właśnie w ten sposób często do nich sięgam.
Kolejną tego typu grą wydawaną przez Muduko jest Podziel To, kompaktowa karcianka, która nie dawno dołączyła do mojej kolekcji. Ten niepozorny tytuł podobnie jak wspomniane wyżej, bardzo szybko skradł planszówkowe serducha mojej rodziny. Stopniowo przekonują się też do niego kolejni znajomi i Wy, jeżeli tylko dacie mu szansę, również zostaniecie jego fanami. Dlaczego? Zapraszam do recenzji!
Dziel mądrze…
Zasady Podziel To są bardzo proste. Gracze w kolejnych turach zbierają ze stołu karty o różnej wartości, od 1 do 9 oraz jokery (mogące zastępować wszystkie pozostałe karty). Dzieje się to w pewien szczególny sposób. Na początku każdej tury jeden z graczy zostaje tzw. „dzielącym”. Rozkłada w rzędzie na stole 9 kart, dobierając je z ogólnego stosu dostępnego dla wszystkich oraz dzieli je na trzy strefy: niebieską, białą i czarną.
To jakie karty znajdą się w której strefie jest niezwykle kluczowe. A to dlatego, że w kolejnym kroku wszyscy uczestnicy rozgrywki, wraz „dzielącym”, w tajemnicy przed pozostałymi decydują, które karty chcieliby pozyskać . I przygotowują kartonik w kolorze strefy na którą chcą „zapolować”. W chwili kiedy wszyscy deklarują swoją gotowość następuje jednoczesne ujawnienie indywidualnych wyborów.
Jest to niewątpliwie najbardziej emocjonujący moment gry! Karty ze strefy, której nikt nie wybrał, zostają odrzucone. Jeżeli jeden z graczy zagłosował na sferę, na którą nie zasadzili się pozostali uczestnicy parti zabiera wszystkie znajdujące się w niej karty. Jeżeli dwóch lub więcej chętnych upatrzyło sobie tą samą strefę dochodzi do remisu i dalszego dzielenia znajdujących się w niej kart.
W ten oto sposób gracze pozyskują coraz więcej kart o różnej wartości. Na koniec gry punktują jednak tylko te, których uzbieramy najwięcej. Jeżeli ktoś uzbiera najwięcej kart o wartości 1, to wtedy otrzymuje 1 punkt. Jeżeli do tego posiada najwięcej „dwójek”, to dolicza sobie jeszcze 2 pkt. I tak dalej, i tak dalej. Wszystkie te punkty na koniec sumujemy i otrzymujemy wynik końcowy. Osoba z najwyższą punktacją oczywiście wygrywa.
…obserwuj i blefuj, aby wygrać!
Podziel To prostotą zaimplementowanych mechanik potrafi bardzo pozytywnie zaskoczyć. Sposób w jaki pobieramy karty jest świetnie przemyślany.
Chcąc wykręcić jak najwyższy wynik trzeba nie tylko obserwować zmieniający się stan posiadania konkurentów czy analizować za każdym razem inny rozkład kart w rzędzie dobierania na początku kolejnych rund. Na końcowy sukces całkiem spory wpływ będzie też miała umiejętność (lub jej brak) stosowania przynajmniej odrobiny blefu. I muszę przyznać, że działa to w Podziel To bardzo dobrze.
Wodzenie współgraczy za nos może być kluczowe szczególnie przy dzieleniu kart na wspomniane wyżej strefy. Wszyscy cały czas mają wgląd w karty posiadane przez innych uczestniczących w rozgrywce. Dzieląc więc rząd dobierania możemy robić to w sposób oczywisty, niejako dając do zrozumienia pozostałym na których kartonikach nam zależy. Można też niestandardowo podchodzić do tematu, tworząc nieoczywiste obszary licząc, że nikt nie pokusi się na potrzebne dla nas wartości.
Nie muszę specjalnie podkreślać jak wiele emocji pojawia się w momencie, kiedy z zaskoczeniem odkrywamy iż pomimo naszych malwersacji nie uda się wywieźć innych w pole. Albo kiedy jako jedyni zgarniemy ze stoły karty o wysokich wartościach. Okrzyki zarówno zawodu jak i radości gwarantowane!
Podziel To – mała gra, która potrafi zrobić dużo zamieszania
Jak już wspomniałem na początku swojego tekstu wydawnictwo Muduko bardzo dobrze radzi sobie w obszarze planszówek, których celem jest oferowanie dobrej zabawy przy jednoczesnym minimum skomplikowania. I gra Podziel To jest kolejnym tego przykładem.
Niewątpliwie mącnymi stronami tego tytułu są szybka i dynamiczna rozgrywka (około 20-30 min), proste zasady, anagażująca mechanika oraz możliwość rozgrywania jej zarówno z dziećmi jak i dorosłymi. Podziel To z pewnością wyzwoli emocje bez względu na wiek graczy. A do tego działa dobrze w każdej możliwej wersji jeżeli chodzi o ilość uczestników zabawy (2-4).
Szczerze polecam.
