Ponieważ nie ukończyłem żadnej z części Assassin’s Creed, bohaterowie jednej z flagowych serii Ubisoftu nie są mi szczególnie bliscy. Zaległości próbowałem nadrobić czytając powieści bazujące na poszczególnych odsłonach sagi o zakonach Asasynów i Templariuszy. Niestety, pióro Oliviera Bowdena również nieszczególnie przypadło mi do gustu, dlatego po najnowszą jego książkę, będącą prequelem do Assassin’s Creed: Origins, sięgałem bez szczególnego entuzjazmu. Jak się okazuje, trochę niesłusznie!
Już po pierwszych kilku stronach lektury da się zauważyć, że autor zmienił nieco sposób narracji, co należy uznać za słowa uznania. Owszem, nadal masz do czynienia z literaturą raczej do poduszki, aniżeli ciekawym urozmaiceniem uniwersum wykreowanego przez Ubisoft, jednak samo obcowanie z książką jest na tyle przyjemne, że nie ma się ochoty odłożyć jej po kilku chwilach.
Pustynna przysięga została złożona
Pustynna przysięga przybliża postać Bayeka – głównego bohatera ostatniej części Assassin’s Creed – oraz jego ojca Sabu, który chce przygotować pierworodnego do objęcia niezwykle ważnej roli. Jak się jednak okazuje, ojciec jest Medżajem – członkiem starożytnej organizacji opartej na więzach krwi. Ci, jak nietrudno się domyślić, wyznają credo, którym kierują się asasyni. Pewnego dnia Sabu bez słowa wyjaśnienia opuszcza rodzinne miasteczko, a jego dorastający syn, chcąc zrozumieć co się dzieje, wyrusza jego śladem. Odpowiedzi na pytania, które go trapią odwracają życie chłopaka do góry nogami.
Tło fabularne jest zdecydowanie najmocniejszą stroną powieści Pustynna przysięga. Autor w interesujący sposób przedstawia genezę konfliktu dwóch frakcji, które z niewielkich zgromadzeń, wyewoluują z czasem do ogromnych organizacji, znacząco wpływających na losy całej ludzkości. Nieco gorzej wypada główna historia, skupiająca się na perypetiach Sabu i Bayeka. Jako ojciec i mąż nie jestem w stanie wyobrazić sobie jak to w ogóle możliwe, aby nagle i bez ostrzeżenia pozostawić bez opieki rodzinę. Oczywiście Sabu miał niebagatelne ku temu powody, jednak chyba nikt mnie nie przekona, że głowa domu, nie upewniwszy się, że najbliżsi są bezpieczni, może pozwolić sobie na taką decyzję. Szczególnie, że w dalszej części książki Bowden poświęca sporo miejsca na opisanie silnych więzi emocjonalnych ojca z synem. Na szczęście główny antagonista nadrabia za właściwie wszystkie napotykane w trakcie lektury postacie. Bezwzględny zabójca, kierujący się jedynie wypełnieniem misji, bez względu na koszty – właśnie takim człowiekiem jest Bion.
Jak brzmi Pustynna przysięga?
Olivier Bowden bez wątpienia poprawił warsztat, prowadząc narrację w taki sposób, że ma się wrażenie udziału w epickich wydarzeniach. Wprawdzie opisom nadal brakuje nieco pikanterii, jednak jest wystarczająco sugestywnie (fragment ze szczurem doskonale wpływa na wyobraźnię). Autor umiejętnie połączył ze sobą kilka wątków, które ostatecznie tworzą zgrabną całość. Znalazło się miejsce dla intrygi, dramatu, miłości oraz odrobiny humoru. Ogromny wkład w odbiór całości ma niewątpliwie wysoki poziom przekładu, za który odpowiedzialny jest Michał Jóźwiak. Jest to druga książka z serii Assassin’s Creed, którą tłumaczył dla wydawnictwa Insignis i mam ogromną nadzieję, że nie ostatnia.
Pustynna przysięga pozwala mieć nadzieję, że książkowa seria Assassin’s Creed wjeżdża z bocznicy na tor przeznaczony dla składów ekspresowych. Owszem, poprzednie publikacje dało się czytać, ale daleko im było do pozycji obowiązkowych dla fanów produkcji Ubisoftu. Tym razem masz do czynienia z bardzo dobrą lekturą, która doskonale uzupełni Twoją biblioteczkę.
